குத்து விளக்கெரியக் கோட்டுக்கால் கட்டில்மேல்
மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேலேறிக்
கொத்தலர்
பூங்குழல் நப்பின்னை கொங்கைமேல்
வைத்துக்
கிடந்த மலர்மார்பா! வாய்திறவாய்;
மைத்தடங்
கண்ணினாய்! நீ உன் மணாளனை
எத்தனை போதும்
துயிலெழ ஒட்டாய்காண்,
எத்தனை யேலும்
பிரிவாற்ற கில்லாயால்,
தத்துவம் அன்று
தகவேலோ ரெம்பாவாய்.
No comments:
Post a Comment